Η δύναμη της κλωστής

Η δύναμη της κλωστής

«Αυτός που με κρατάει από μια κλωστή δεν είναι δυνατός. Η κλωστή είναι δυνατή» Αντόνιο Πόρτσια (1885-1968), Αργεντινός ποιητής.


Στο μυαλό μας σχεδόν πάντα φταίει ο άλλος. Είναι πιο δυνατός, έχει πιο πολλά λεφτά, είναι πιο έξυπνος, είναι κακός ή ξέρει πάντα να ελίσσεται καλύτερα από εμάς. Ή από την άλλη, είναι πιο αδύναμος από εμάς, μας έχει μεγάλη ανάγκη, χρειάζεται μεγαλύτερη στήριξη, πρέπει οπωσδήποτε να τον σώσουμε.
Έτσι νιώθουμε να μας κρατάει με τη δύναμη του, είτε αυτή του θύτη είτε αυτή του θύματος. Δεν συνειδητοποιούμε ωστόσο ένα πράγμα. Ότι ο λόγος που μας κρατάει δεν είναι αυτή η υποτιθέμενη δύναμη. Είναι οι δικές μας αδυναμίες. Είναι οι δικές μας κλωστές που ενισχύουμε κάθε μέρα όλα τα χρόνια της ζωής μας με το να χτίζουμε τον εαυτό μας πάνω στις ενοχές μας και την ντροπή για τις ( από εμάς αποκλειστικά βιωμένες) αδυναμίες μας, πάνω στους φόβους μας μπροστά στη μοναξιά και την απόρριψη, μπροστά στην εγκατάλειψη και την απώλεια που ενισχύουν τα δεσμά με άτομα κακοποιητικά που μας κάνουν δυστυχείς. Έτσι δημιουργούμε προσκολλήσεις σε πράγματα, καταστάσεις και άτομα που μας κρατάνε πίσω. Αναζητώντας για παράδειγμα ασφάλεια, σχετιζόμαστε με έναν άνθρωπο που έχει πολλά λεφτά, δεν μας λέει ωστόσο τίποτα συναισθηματικά. Μένοντας μαζί του, απλώς ασφυκτιούμε… Και ενισχύουμε την κλωστή της ανασφάλειας μας και της αίσθησης αδυναμίας μας.
Ή για να ξεπεράσουμε ένα βαθύ αίσθημα ντροπής, συλλέγουμε πτυχία, κυνηγάμε βραβεία, αναζητάμε τη δόξα. Το κενό ωστόσο παραμένει. Και η κλωστή της ντροπής δυναμώνει. Κι αν δεν κάνουμε κάτι να το αλλάξουμε αυτό, το χάσμα μέσα μας θα βαθαίνει ασταμάτητα.
Ήρθε λοιπόν η ώρα να κόψουμε αυτές τις κλωστές. Για να μην μας κρατάει κανείς. Για να είμαστε πλέον ελεύθεροι. Για να μην υποκύπτουμε σε κανέναν εκβιασμό, υλικό ή ψυχικό. Για να κατακτήσουμε την ψυχική μας υγεία. Για να μπορούμε απλά να ανασάνουμε και να αναζητάμε την ουσία μας πια. Και με τα λόγια των σούφι: «Το μόνο πολύτιμο πράγμα που έχεις είναι αυτό που δεν θα μπορούσες να χάσεις σε ένα ναυάγιο». Ας αναρωτηθεί ο καθένας μας ποιο θα μπορούσε να είναι αυτό…