Ως πότε θα μας στραμπουλάμε;

Ως πότε θα μας στραμπουλάμε;

«Καλύτερα να σε μισούν γι’αυτό που είσαι παρά να σε αγαπούν γι’αυτό που δεν είσαι», Αντρέ Ζιντ (1869-1951), Νομπελίστας Γάλλος συγγραφέας.

Πόσες φορές έχουμε στραμπουλήξει τον εαυτό μας;   Έχουμε αλλοιώσει την ύπαρξη μας για να είμαστε αρεστοί; Δεν έχουμε εκφέρει τη γνώμη μας μην τυχόν και γίνουμε αντιπαθητικοί σε μια παρέα; Δεν έχουμε σκύψει το κεφάλι κάνοντας τα χατίρια των άλλων; Οι πιο πολλοί θα πείτε, κουνώντας το κεφάλι, άπειρες. Απλά και μόνο για να μας «αγαπούν». Αλλά στην ουσία τι αγαπούν; Τον ψεύτικο εαυτό μας; Αυτό που εμείς δεν είμαστε; Και τελικά εμείς πώς θα αντέξουμε να κοιτάμε καθημερινά τον εαυτό μας στον καθρέπτη; Πολλά τα ερωτήματα, μία ουσιαστικά η απάντηση. Ας είμαστε εμείς κι ας μας μισούν. Ας είμαστε εμείς, κι ας μην έρθει ποτέ η «πολυπόθητη αγάπη» γιατί απλούστατα τέτοια αγάπη είναι κάλπικη. Ας είμαστε εμείς κι ας χαλάσει η ησυχία των άλλων προκειμένου να χαλάσει η αξιοπρέπεια μας. Ας είμαστε εμείς, γνήσιοι κι αυθεντικοί, ονειροπόλοι και διεκδικητικοί, ελεύθεροι και τολμηροί και ας μας μισήσουν αυτοί που δεν αντέχουν όλα τα παραπάνω. Αρκεί να είμαστε εμείς…