25 Apr Ψυχές σαν τα παράθυρα βιτρώ
«Οι άνθρωποι είναι σαν τα παράθυρα βιτρώ: λαμπυρίζουν και λάμπουν όταν ο ήλιος είναι από έξω, όταν όμως πέσει το σκοτάδι, η πραγματική ομορφιά τους αποκαλύπτεται μόνο όταν υπάρχει μέσα φως» Elizabeth Kuebler-Ross
Όλοι μας έχουμε ζήσει στιγμές όπου τα πράγματα πάνε καλά. Οι δουλειές μας ανθίζουν, νιώθουμε να μας αγαπάνε και να μας νοιάζονται, νιώθουμε ερωτευμένοι και σφύζουμε από υγεία. Τότε πραγματικά λάμπουμε! Δεν φοβόμαστε τίποτα και νιώθουμε πραγματικά ευτυχείς, ίσως μόνο καμιά φορά να φοβόμαστε μήπως χάσουμε την ανέλπιστη αυτή ευτυχία. Αρκετές φορές ωστόσο κάτι άσχημο συμβαίνει. Μια «στραβή» στη δουλειά, αυτός που αγαπάμε μας εγκαταλείπει, ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και τότε παύουμε να νιώθουμε ευνοημένοι. Γκρινιάζουμε, πέφτουμε σε κατάθλιψη, αποκτούμε άγχος, κατηγορούμε τους πάντες, ενδίδουμε με λίγα λόγια στο σκοτάδι μέσα μας. Νιώθουμε ότι παύουμε να ορίζουμε τη μοίρα μας, ότι το σύμπαν μας κάνει πλάκα και ότι οι θεοί παίζουν μαζί μας. Κι όμως! Αυτές οι στιγμές είναι πολύτιμες αν αξιοποιηθούν σωστά. Γιατί τότε ανακαλύπτουμε το φως μέσα μας, πόσα μπορούμε να αντέξουμε κι εν τέλει να μάθουμε από αυτά. Κάθε στιγμή στη ζωή είναι μια ευκαιρία μάθησης κι εξέλιξης, απλά όταν είμαστε καλά, αυτό το ξεχνάμε. Ως ψυχοθεραπευτές έχουμε την τύχη να συναντούμε ανθρώπους που έχουν πολύ φως μέσα τους. Ή να βοηθάμε ανθρώπους να βρουν αυτό το φως. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις μαθαίνουμε να πιστεύουμε ξανά και ξανά στη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής. Κι αυτό από μόνο του είναι ευτύχημα.