Τσαλακώνοντας την ψυχή

Τσαλακώνοντας την ψυχή

«Η επιθυμία να γνωρίσεις την ίδια σου την ψυχή θα δώσει τέλος σε όλες τις άλλες επιθυμίες» Τζελαλαντίν Αλ Ρουμί (1207-1273), Πέρσης ποιητής και μυστικιστής των Σούφι.

Όταν οι άνθρωποι φτάνουν ως την πόρτα του γραφείου μου, δεν έχουν αντιληφθεί ότι αυτό που κυρίως ψάχνουν δεν είναι μόνο η βελτίωση των σχέσεων τους με τους άλλους, δεν είναι η ευτυχία ή το νόημα της ζωής αποκλειστικά, δεν είναι μόνο η αγάπη. Είναι αυτό που ενώνει και καταξιώνει όλα τα παραπάνω και πολλά, άπειρα όμορφα ακόμα: η ίδια μας η ψυχή.
Αυτή η όμορφη άγνωστη που είναι πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα, η συχνά υποτιμημένη και συνήθως παραγνωρισμένη, με τις ανθρώπινες ανάγκες και τις θεϊκές καταβολές, είναι εκείνη που κινεί τα πάντα και από την οποία ξεκινάνε και καταλήγουν όλα. Είναι η πνοή του Θεού στον άνθρωπο, είναι το ιερότερο και αγνότερο κομμάτι μας, είναι αυτό που μας ξεχωρίζει από την ύλη, που μας ενώνει με το θείο, που μας κάνει κοινωνούς με την ομορφιά του «Σύμπαντος κόσμου».

Κι όμως αυτό το κομμάτι το τσαλαπατάμε και το αγνοούμε. Όταν σχετιζόμαστε με ανθρώπους που δεν ξέρουν οι ίδιοι την ψυχή τους και έχουν ανάγει σε αγαπημένο σπορ την εξόντωση της, όταν ξεχνάμε να φροντίζουμε τις βαθύτερες μας ανάγκες για ανταλλαγή αγάπης με κάθε έμβιο ον γύρω μας εννοώντας μεταξύ άλλων και την υγιή επαφή μας με τη φύση, όταν υποτιμούμε την ιδιαιτερότητα της ύπαρξης μας και της πνευματικότητας μας, τότε ναι, κινδυνεύουμε. Και αυτό δυστυχώς το μαθαίνουμε από την παιδική μας ηλικία. Γιατί οι περισσότεροι γονείς αγνοούν και οι ίδιοι την ψυχή τους. Ξεχνάνε τις αξίες τους και εγκλωβίζονται σε έναν κόσμο που τους επιβάλλει το «φαίνεσθαι», την επιφανειακότητα, τη σαρκολατρεία και τα πρέπει των Άλλων-εξίσου χαμένων ανθρώπων. Οπότε βρισκόμαστε όλοι φυλακισμένοι σε έναν κόσμο που απλά μας απομακρύνει από τη βαθύτερη ουσία μας. Από την ίδια μας την ψυχή.

Γι’αυτό λοιπόν πρεσβεύω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου αυτό ακριβώς. Τη δύναμη της Ψυχής. Τη σημασία να τη γνωρίσουμε, να την αγαπήσουμε και να την κατανοήσουμε. Γιατί έτσι κατανοούμε τα πάντα. Όσα υπάρχουν γύρω μας και μέσα μας. Τον κόσμο όλο. Μόνο που ο κόσμος αυτός θα είναι επιτέλους λυτρωμένος…