03 Sep Το υγιές καθρέφτισμα
«Κάθε παιδί έχει μια αναμενόμενη ναρκισσιστική ανάγκη η μητέρα του να το αντιλαμβάνεται, να το καταλαβαίνει, να το παίρνει στα σοβαρά, και να το σέβεται. Τις πρώτες εβδομάδες και μήνες της ζωής του, πρέπει να έχει τη μητέρα του στη διάθεση του, να μπορέσει να τη χρησιμοποιήσει και να καθρεπτιστεί από αυτήν» Alice Miller (1923-2010), Ελβετή ψυχολόγος και ψυχαναλύτρια.
Η μητρική φιγούρα αποτελεί ως γνωστόν την πλέον σημαντική ύπαρξη, η οποία μπορεί να σηματοδοτήσει στο παιδί την αξία του ως ύπαρξη. Το βλέμμα της μάνας μας καθορίζει. Όταν είμαστε παιδιά, η ματιά της αποτελεί αναπόδραστη επιρροή για την ύπαρξη μας. Κι όταν αυτό το βλέμμα γίνεται σκληρό, αδιάφορο, τιμωρητικό, μας περνάει το μήνυμα ότι δεν αξίζουμε. Δεν αξίζουμε να αγαπηθούμε, να πάρουμε φροντίδα, να δεχτούμε ένα χάδι χωρίς ανταλλάγματα. Κι έτσι όταν μεγαλώνουμε, κάνουμε τους χειρότερους ψυχικούς συμβιβασμούς. Μπλέκουμε σε σχέσεις τιμωρητικές, με ανθρώπους σκληρούς και αδιάφορους όπως ήταν το βλέμμα αυτής. Συνέχεια δίνουμε την ψυχή μας για να πάρουμε πίσω ψίχουλα και να νομίζουμε κιόλας ότι χορτάσαμε από αυτά. Για μια ψεύτικη (στην ουσία) αγκαλιά, πουλάμε ξανά και ξανά την ψυχή μας. Γιατί δυστυχώς κανείς δεν της δίδαξε όσο ήταν καιρός ότι αξίζει πολλά. Κι όλο αυτό το ναρκισσιστικό πλήγμα που έχουμε δεχτεί, μας συνοδεύει παντού όσο ζούμε. Η αξιοπρεπής ζωή ωστόσο απαιτεί ρηξικέλευθες αλλαγές. Αλλαγές που να επαναπροσδιορίζουν αυτή τη ματιά και που να μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε πόσο τελικά αξίζουμε. Έστω και χωρίς τη ματιά της μητέρας μέσα μας. Κι αυτό ονομάζεται ενηλικίωση…