04 Aug Να θυμηθώ …να με ΑΓΑΠΗΣΩ….
«Η ευαισθησία είναι μια μορφή νοημοσύνης. Είναι άχρηστο να προσπαθούμε να την εξηγήσουμε σε εκείνους που δεν την έχουν» Albert Einstein (1879-1955), Γερμανός φυσικός.
Μια από τις πιο συνηθισμένες ψυχικές αντιδράσεις του ατόμου είναι η προβολή. Ασυνείδητα καθρεπτίζω στον άλλον στοιχεία του εαυτού μου (καλά ή κακά) και θεωρώ ότι αυτός τα φέρει και όχι εγώ. Αυτός ο ασυνείδητος μηχανισμός άμυνας συνήθως αναφέρεται όταν «βλέπουμε» στον άλλον δικά μας αρνητικά στοιχεία, δικούς μας φόβους, δικές μας ανασφάλειες, τον παιδικό μας φθόνο. Σπανίως τον αναφέρουμε – από όσο τουλάχιστον έχει πέσει στην αντίληψη μου- όταν μιλάμε για κάποιο θετικό χαρακτηριστικό. Και επειδή τον τελευταίο καιρό με έχει προβληματίσει το θέμα της ευαισθησίας, μιλώντας όπως πάντα αυτοαναφορικά γιατί έτσι συνδεόμαστε εμείς οι άνθρωποι, είπα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου…
Πολλοί με χαρακτηρίζουν ευαίσθητη. Υπερβολικά ίσως, σε βαθμό κουραστικό για μένα σίγουρα. Γιατί είναι όντως δύσκολο να βλέπεις τον πόνο των άλλων, να εντοπίζεις τα κακώς κείμενα όσο καλά και να κρύβονται, να σε συνεπαίρνει ο πλούσιος ψυχικός κόσμος ενός ατόμου που υποφέρει και που δεν έχει καταφέρει ακόμα να έρθει σε επαφή με τα όμορφα στοιχεία του. Το ελάττωμα μου είναι ότι προβάλλω με τη σειρά μου κι εγώ αυτή την ευαισθησία στους άλλους. Θεωρώ μάλιστα ότι αν την εξηγήσω, την αναλύσω, την ερμηνεύσω, με έναν μαγικό τρόπο οι αναίσθητοι, κακοποιητικοί, πολύ συχνά χειριστικοί και μακιαβελικοί τύποι θα μπορέσουν να την κάνουν κτήμα τους, να βελτιώσουν τον εαυτό τους, να νοιαστούν για κάποιον πέρα από τον περιορισμένης συναισθηματικής ευφυίας εαυτό τους. Βλέπετε, εξ ιδίων κρίνουμε τα αλλότρια. Αυτό είναι άλλωστε και η προβολή. Αν θεωρούμε τον κόσμο καλό γύρω μας, είναι γιατί έχουμε μεγαλώσει με ασφάλεια, με αγάπη, με τρυφερότητα. Είναι γιατί δεν έχουμε προλάβει να αλλοτριωθούμε από τα αρνητικά που συνεχώς συμβαίνουν. Είναι γιατί έχουμε υπερπροστατευθεί, γιατί έχουμε αγαπηθεί και έτσι προβάλλουμε στους άλλους τα ασφαλή πρότυπα της παιδικής μας ηλικίας που μας δίδαξαν ευαισθησία και ανθρωπιά. Που μας έκαναν ευφυείς συναισθηματικά και ικανούς να πράττουμε το καλό. Και φυσικά που μας έμαθαν όλο αυτό να το μεταλαμπαδεύουμε, να το διαχέουμε, να το διδάσκουμε. Αλλά συνάμα, δυστυχώς, και να το «βλέπουμε» σε όλο τον κόσμο. Μόνο που «όλος ο κόσμος» δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Αποτελείται και από υποκριτές, από παραδόπιστους, από συμφεροντολόγους, από κοινωνιοπαθείς. Και αυτοί, πιστέψτε με, δεν θα αλλάξουν. Γιατί τίποτα δεν τους αγγίζει, τίποτα δεν τους ενδιαφέρει, γιατί απλά κινούνται ανάμεσα μας με ένα προσωπείο που στάζει ψέμα, ψάχνοντας απλά το επόμενο τους θύμα. Και για να το αρπάξουν, θα παίξουν όποιο ρόλο χρειαστεί. Οι καλύτεροι ηθοποιοί, οι πιο σπουδαίοι χαμαιλέοντες, με τις προσωπικότητες «ως εάν» που λέμε στην ψυχοθεραπευτική γλώσσα αναφερόμενοι στα άτομα που δανείζονται στοιχεία του εκάστοτε περιβάλλοντος γύρω τους με μια απίστευτη ευκολία που ωστόσο είναι ψευδεπίγραφη. Μακριά τους λοιπόν! Γιατί μπορούν να μας χειραγωγήσουν απλά μιμούμενοι τη δική μας ευαισθησία. Απλά μια ψεύτικη μίμηση, καμία ζωοδόχος, ουσιαστική αλλαγή.
Οπότε, αγαπημένοι αναγνώστες, μην ματαιοπονείτε. Ο αναίσθητος, ψυχρός, σκληρός άνθρωπος δεν θα αλλάξει με την ευαισθησία σας, την αγάπη σας, τη θυσία σας. Και μην με ρωτάτε με τι θα αλλάξει, γιατί σίγουρα αυτό δεν θα είστε εσείς. Ας προστατεύσουμε τους πολύτιμους εαυτούς μας, αποδίδοντας σε εμάς την αγάπη και την ευαισθησία που έχουμε ανάγκη. Και τότε και μόνο τότε θα προσελκύσουμε ανθρώπους του ίδιου μήκους κύματος με εμάς…