04 Aug Με οδηγό μου τον …ήλιο
«Ο ίδιος ο ήλιος όταν βγαίνει το πρωί είναι αδύναμος. Μαζεύει όμως δύναμη και κουράγιο καθώς η μέρα προχωρά» Τσαρλς Ντίκενς (1812-1870), Βρετανός συγγραφέας.
Πριν λίγες μέρες δεν ήμουν πολύ καλά. Βίωσα στιγμές από αυτές τις δυσάρεστες, από αυτές που μας ρίχνουν και μας κάνουν να σκεφτόμαστε ότι τα πράγματα είναι μάταια. Ότι οι προσπάθειες δεν ευοδώνονται και ότι νόημα δεν υπάρχει ό,τι και να κάνουμε. Είναι αυτές οι στιγμές που βιώνουμε την ψυχή μας σαν ένα ανήλιαγο μέρος, κρυμμένο από το φως του κόσμου, απέλπιδο και κενό. Είναι αυτές οι στιγμές που θέλουμε να φωνάξουμε στον Θεό αν υπάρχει, στον κόσμο ότι είναι άδικος, στο σύμπαν ότι δεν ακούει.
Και σε μια τέτοια στιγμή διάβασα – συμπαντικά και θεόσταλτα καθώς πρεσβεύω ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο – αυτή την πανέμορφη φράση του Ντίκενς. Και τότε σκέφτηκα…
Όντως πολλές φορές νιώθω σαν τον αδύναμο ήλιο. Βαριέμαι, είμαι κουρασμένη, δεν θέλω να προσπαθήσω άλλο. Αφήνω τον χρόνο μέσα στη μέρα να κυλήσει. Πολλές φορές κυλάει αργά και βασανιστικά, άλλες αδιάφορα. Νιώθω στιγμή τη στιγμή, λεπτό το λεπτό. Και τότε αρχίζει να με συνεπαίρνει αυτή η στιγμή, αυτό το λεπτό. Αφήνομαι να ζήσω αυτό που έρχεται, δεν το εξηγώ, προσπαθώ να μην το ελέγχω, απλά το ζω. Νιώθω την ψυχική μου δύναμη να αυξάνεται, το φως μέσα μου να δυναμώνει, την ψυχή μου να ανοίγεται προς τον έξω κόσμο ξανά. Και αυτό λέγεται νοηματοδότηση. Δίνω νόημα στη μέρα μου και στη ζωή μου, όχι προσπαθώντας να το βρω κάπου αλλού, αλλά αφήνοντας το φως να επιδράσει μέσα μου. Ξέρω ότι ο πιο άκαρπος τρόπος να βρούμε την ευτυχία ή το νόημα της ζωής είναι το να τα ψάχνουμε έξω από εμάς τους ίδιους. Ο πιο άκαρπος. Γιατί το νόημα κατασκευάζεται μέσα μας κάθε λεπτό, με κάθε προσπάθεια μας να κατανοήσουμε γιατί μας συμβαίνουν κάποια πράγματα, με κάθε σκέψη ότι κάθε τι, ακόμα και το πιο δυσάρεστο, μπορεί να αξιοποιηθεί και να μας διδάξει κάτι, με κάθε ερμηνεία που αποδίδουμε στα γεγονότα γύρω μας.
Έτσι δυναμώνω και εγώ. Σαν τον ήλιο. Μαζεύω τις δυνάμεις μου, τις σκέψεις μου, τα όνειρα μου, ξανασηκώνομαι και συνεχίζω την πορεία μου χωρίς να ξεχνώ ποια είμαι και ποιες είναι οι αξίες μου. Γίνομαι έτσι δημιουργός της κάθε μέρας μου, λειτουργώ αυτόφωτα, ζω ελεύθερα. Με έναν ήλιο που όσο προχωράει η μέρα, αυτός μεσουρανεί…