24 Mar Ευχαριστιακή ζωή
«Ο αληθινός τρόπος να ζεις σημαίνει να απολαμβάνεις κάθε στιγμή που περνάει και, κατ΄ουσίαν, στα καθημερινά πράγματα γύρω μας βρίσκεται η ομορφιά της ζωής» Laura Ingalls Wilder (1867-1957), Αμερικανή συγγραφέας.
Σκεφτόμουν την ομορφιά που έχει η βροχή. Ξαφνικά να ανοίγουν οι ουρανοί όταν μπαίνει το φθινόπωρο,
δημιουργώντας μια τελείως άλλη αίσθηση, μια γεύση αλλαγής, ένα προοίμιο του χειμώνα που έρχεται. Απολαμβάνω τις πρώτες σταγόνες βροχής στο πρόσωπο μου, στα μαλλιά μου, χωρίς ούτε να διανοηθώ να ψάξω καταφύγιο για να προφυλαχθώ. Μου αρέσει η μυρωδιά της βρεγμένης φύσης, ο ήχος της βροχής στο οδόστρωμα, η θέα του συννεφιασμένου ουρανού, οι αλλαγές των χρωμάτων γύρω μου.
Μου αρέσουν γενικά οι αλλαγές. Αλλά και η σταθερότητα. Το τολμηρό καινούργιο, αλλά και το όμορφο παλιό. Οι εποχές που αλλάζουν, αλλά και η ένταση τους όταν έχουν έρθει. Η πολλή ζέστη που με κάνει να θέλω διακαώς να δροσιστώ στη θάλασσα, αλλά και το έντονο κρύο που με κάνει να μη θέλω να αφήσω τη ζεστασιά του παπλώματος μου.
Μου αρέσει ο δυνατός καφές να τον απολαμβάνω στη βεράντα μου, αλλά και το κρασί να το γεύομαι σε ένα όμορφο παραλιακό ταβερνάκι. Μου αρέσει να αφήνομαι…. Να κάνω τον χρόνο να σταματάει, αλλά και να μη με πειράζει όταν νιώθω τη ζωή να τρέχει βιαστικά μπροστά χωρίς να περιμένει κανέναν μας. Μου αρέσει να χαίρομαι γιατί το αγαπημένο μου φυτό έβγαλε και πάλι άνθη. Αλλά και, αν δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, να βιώνω έντονα τη θλίψη μου γιατί έχασα ένα αγαπημένο μου γατάκι.
Μου αρέσει να νιώθω γενικά… Να μην αφήνω τη ζωή μου να περνάει χωρίς να είμαι παρούσα σε κάθε στιγμή της. Ακόμα κι αν αυτή η στιγμή περιλαμβάνει έντονο πόνο και απογοήτευση. Θέλω να ζω ευχαριστιακά. Να ζω συνειδητοποιώντας ότι κάθε στιγμή με διαμορφώνει, με ολοκληρώνει, με κάνει πιο σοφή. Ότι κάθε στιγμή περιλαμβάνει την Αιωνιότητα. Ότι αν και ο πόνος μπορεί να είναι δυσάρεστος, αυτό δεν αφαιρεί τίποτα από την ουσία της ζωής μου. Αντίθετα της προσθέτει. Και την μετουσιώνει. Αλλά και να χαίρομαι όταν μέσα από τις καθημερινές αστοχίες μου, μετέχω στην κατάκτηση της προσωπικής μου ευτυχίας. Δεν θέλω να σκέφτομαι θετικά. Θέλω να σκέφτομαι και να νιώθω ουσιαστικά. Ευχαριστιακά. Να μην αποφεύγω δηλαδή την αλήθεια μου, αλλά να την αγκαλιάζω με ταπεινότητα, αποδεχόμενη κάθε προσωπική μου αδυναμία. Να μην υποκύπτω στον εγωισμό των ενοχών, αλλά να απελευθερώνομαι με την κατάκτηση της αυτογνωσίας μου. Θέλω να ελπίζω γνήσια. Να ελπίζω γνωρίζοντας την αλήθεια. Να μην υπεκφεύγω, να μην αρνούμαι την πραγματικότητα, να μην ζω με ψευδαισθήσεις.
Ξέρω ότι ζώντας ουσιαστικά, σημαίνει ότι δεν θα πεθαίνω καθημερινά. Ότι θα μπορώ να δημιουργώ, να ερωτεύομαι, να γεύομαι. Ότι η βροχή είναι μια ευλογία της ύπαρξης, ότι ο δυνατός καφές είναι μια γλυκιά πολυτέλεια, ότι το γατάκι μου που γουργουρίζει στα πόδια μου μου χαρίζει αγάπη και ζεστασιά, ότι όταν κάποιος αγαπημένος μου με κοιτάει στα μάτια, μου λέει πολλά περισσότερα από ότι οι λέξεις επιτρέπουν. Σημαίνει ότι μπορώ να τραγουδώ στη βροχή, να γελώ με τον εαυτό μου και να κατανοώ ότι τα πραγματικά όμορφα πράγματα είναι γύρω μου και μέσα μου. Κι έτσι να δοξάζω κάθε στιγμή της ζωής μου απλά και μόνο γιατί υπάρχω… Να ζω δηλαδή ευχαριστιακά, αυθεντικά, ουσιαστικά, μεστά, Ανθρώπινα και Συνανθρώπινα. ΝΑ ΖΩ…